💠بیماری پارکینسون مسری یا واگیردار نیست و نمی تواند از فردی به فرد دیگر منتقل شود. زمانی فرد به پارکینسون مبتلا می شود که سلول‌های مغز (نورون‌ها) که مسئول ساختن دوپامین هستند شروع به مردن و کم شدن کنند.
💠پزشکان هنوز نمی دانند که چرا برخی از افراد بیشتر از دیگران مستعد ابتلا به پارکینسون هستند.
💠گروهی از اختلالات هستند که شباهت زیادی به بیماری پارکینسون دارند. از آنجایی که بسیاری از علائم آن ها مشابه بیماری پارکینسون است، در مجموع به عنوان پارکینسونیسم شناخته می شوند.
💠محققان در حال بررسی این موضوع‌اند که آیا بیماری پارکینسون و پارکینسونیسم می توانند توسط عفونت های ویروسی در برخی افراد مستعد ایجاد شوند یا خیر.
فهرست مطالب
تفاوت پارکینسون و پارکینسونیسم
🔸بیماری پارکینسون یک بیماری تخریب گر مغزی است، به این معنی که زمانی اتفاق می افتد که سلول های مغز شروع به مردن می کنند. این اتفاق معمولاً با افزایش سن مرتبط است و حدود ۱ درصد از افراد بالای ۶۰ سال را تحت تأثیر قرار می دهد.
🔸بیماری پارکینسون معمولاً در طی سالیان متمادی به کندی پیشرفت می کند.
علائم بیماری پارکینسون می تواند شامل موارد زیر باشد:
⭕ لرزش بدن
⭕ حرکات کند شده
⭕ ماهیچه های سفت و خشک که حرکت را دشوار می کند
⭕ تغییر در راه رفتن (به هم زدن، قدم های کوچک)
⭕ مشکلات تعادل و هماهنگی
⭕ تغییرات گفتار (گفتار نرم، گفتار یکنواخت)
⭕ تغییر وضعیت بدن
⭕ مشکل در تفکر و حافظه، که در پارکینسون پیشرفته و غیر معمول شایع تر است
🔸پارکینسونیسم اصطلاحی است که برای توصیف علائم بیماری پارکینسون استفاده می شود. این اصطلاح هم به بیماری پارکینسون و هم به شرایطی اشاره دارد که علائم مشابهی با بیماری پارکینسون ایجاد می کنند.
🔸بیماری های عصبی و جسمی مختلفی می توانند علائمی شبیه بیماری پارکینسون ایجاد کنند. برخی از آن ها ممکن است بیماری پارکینسون آتیپیک نامیده شوند.
🔸پارکینسونیسم سریعتر از بیماری پارکینسون پیشرفت می کند. همچنین ممکن است علائمی در بیماری های پارکینسونیسم باشد که در پارکینسون مشاهده نشود.
علت ابتلا به پارکینسون چیست؟
🔺پزشکان دقیقاً نمی دانند که چرا بیماری پارکینسون افراد خاصی را تحت تأثیر قرار می دهد. محققان در حال حاضر فکر می کنند عوامل متعددی از جمله ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی نقش دارند.
🔺حدود ۱۰ درصد از افراد مبتلا به بیماری پارکینسون سابقه خانوادگی این بیماری را دارند. اما اکثر مردم به بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک مبتلا هستند. ایدیوپاتیک اصطلاحی است که پزشکان برای توصیف شرایطی، بدون علت شناخته شده استفاده می کنند.
چه موارد دیگری باعث ایجاد علائم مشابه پارکینسون می شوند؟
🔵 داروها
🔵 ضربه مکرر به سر
🔵 اختلالات تخریبگر مغزی
🔵 تومورها یا ضایعات مغزی
🔵 قرار گرفتن در معرض سموم
🔵 آنسفالیت مغزی
🔺اگرچه پزشکان دقیقاً نمی دانند که چه چیزی باعث بیماری پارکینسون می‌شود، اما به خوبی از آنچه در داخل مغز در هنگام ابتلا به این بیماری در مغز اتفاق می افتد، دارند.
🔺بخشی از مغز به نام گانگلیون پایه، سلول های عصبی را در خود جای داده است که دوپامین تولید می کنند. دوپامین یک انتقال دهنده عصبی (پیام رسان شیمیایی) است که مسئول بسیاری از عملکردها در بدن مانند حرکت صاف عضلات است.
🔺در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون، نورون های تولید کننده دوپامین می میرند یا در عملکرد خود دچار اختلال می شوند. در نتیجه، دوپامین کمتری در مغز وجود دارد.
🔺انتقال دهنده عصبی دیگری به نام نوراپی نفرین نیز ممکن است در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون تحت تأثیر قرار گیرد. این یک انتقال دهنده عصبی است که ضربان قلب، فشار خون و سایر عملکردهای بدن را کنترل می کند.
چه ارتباطی بین پارکینسون و عفونت وجود دارد؟
برخی از عفونت های ویروسی و باکتریایی شدید منجر به آنسفالیت می شوند که یک بیماری خطرناک است که باعث التهاب در مغز است. انسفالیت می تواند علائمی شبیه پارکینسون ایجاد کند که باعث شده است تا محققان ارتباط بین عفونت های ویروسی و پارکینسونیسم را بررسی کنند.
تا به امروز این تحقیق محدود بوده است. این احتمال وجود دارد که عفونت ها در ایجاد بیماری پارکینسون نقش داشته باشند، اما محققان هنوز هیچ ارتباط روشنی پیدا نکرده اند.
ویروس های مورد بررسی عبارتند از:
🔴 اپشتاین بار
🔴 آنفولانزای نوع A
🔴 واریسلا زوستر
🔴 هرپس سیمپلکس
🔴 ویروس نیل غربی
🔴 اچ آی وی
🔴 هپاتیت C
واضح است که ابتلا به یکی از این ویروس ها به این معنی نیست که به بیماری پارکینسون مبتلا خواهید شد. محققان در تلاشند تا تعیین کنند که آیا بیماری های عفونی ممکن است باعث تغییر چیزی در بدن افراد می شوند که آن ها را در برابر این بیماری آسیب پذیرتر می کند.
عوامل خطر ویروسی برای بیماری پارکینسون
محققان در تلاشند تا ببینند که آیا ارتباطی بین بیماری ها و افزایش خطر ابتلا به بیماری پارکینسون وجود دارد یا خیر.
بر اساس بررسی سال ۲۰۱۹، شواهدی وجود دارد که نشان می دهد:
🟠احتمال ابتلا به بیماری پارکینسون در افرادی که واکسن آنفولانزا را دریافت می کنند نسبت به افرادی که واکسن آنفولانزا را دریافت نمی کنند، کمتر است.
🟠افرادی که سطوح بالاتری از ویروس هرپس سیمپلکس در بدن خود دارند ممکن است علائم بیماری پارکینسون شدیدتری داشته باشند.
🟠احتمال ابتلای افراد مبتلا به پارکینسون به ویروس اپشتاین بار بیشتر از افراد عادی است.
🟠افراد با سابقه هپاتیت C ممکن است بیشتر از سایرین به بیماری پارکینسون مبتلا شوند.
تست آنلاین پارکینسون روشی سریع و آسان برای تشخیص بیماری پارکینسون است. برای شروع تست بر روی تصویر زیر کلیک کنید:
سایر عوامل خطر ابتلا پارکینسون
چندین عامل خطر برای ابتلا به بیماری پارکینسون وجود دارد. این عوامل خطر شناخته شده نسبت به عوامل خطر مرتبط با عفونت دارند که در بالا مورد بحث قرار گرفت قوی تر هستند.
عوامل خطر برای بیماری پارکینسون عبارتند از:
🔺جنسیت. بیماری پارکینسون در مردان شایع تر است.
🔺سن. بیماری پارکینسون در افراد مسن بسیار شایع تر است و خطر ابتلا به آن با افزایش سن افزایش می یابد. افراد جوان به ندرت به پارکینسون مبتلا می شوند، اما این بیماری می تواند سال ها قبل از ظاهر شدن علائم شروع شود.
🔺ژنتیک. بیماری پارکینسون در افرادی که چندین خویشاوند مبتلا به این بیماری دارند شایع تر است.
✅مطالعه بیشتر: رابطه ژنتیک و بیماری پارکینسون
🔺سموم. افرادی که در معرض آفت کش ها و سایر سموم قرار دارند ممکن است در معرض خطر بیشتری باشند.
بیماری پارکینسون چگونه تشخیص داده می شود؟
🔸هیچ آزمایش واحدی برای تشخیص بیماری پارکینسون وجود ندارد. پزشکان برای کمک به تشخیص، به معاینه فیزیکی و سابقه علائم شما تکیه می کنند. آن ها به طور خاص به دنبال علائم مرتبط با حرکت هستند، مانند نحوه راه رفتن.
🔸پزشک همچنین ممکن است آزمایشاتی را برای رد سایر علل بالقوه علائم شما مانند وجود سکته انجام دهد. آزمایش ها می تواند شامل آزمایش های تصویربرداری، آزمایش خون و موارد دیگر باشد. پزشکان حتی ممکن است داروهای بیماری پارکینسون را تجویز کنند تا ببینند آیا علائم فرد بهبود می یابد یا خیر.
🔸اگر فردی سابقه خانوادگی قابل توجهی از بیماری پارکینسون داشته باشد، پزشکان ممکن است آزمایش ژنتیک انجام دهند. اما این راه پرهزینه و غیر معمول است.
سخن آخر
بیماری پارکینسون یک اختلال عصبی پیشرونده با علل در حال حاضر ناشناخته است. محققان کماکان به تحقیقات خود ادامه می دهند و امیدوارند روزی از پیشرفت این بیماری به طور کامل جلوگیری شود.
پس با توجه به توضیحاتی که در بالا گفته شد بیماری پارکینسون در هیچ صورتی مسری یا واگیردار نیست و از شخصی به شخص دیگر منتقل نمی شود.
