افراد سالم به راه رفتن خود فکر نمی کنند. بازوهای آن ها به طور طبیعی تاب می‌خورند و پاهایشان به طور طبیعی در هر قدم روی پاشنه‌ها قرار می‌گیرد. آن ها می توانند راه بروند و صحبت کنند و کیف، وسایل و بشقاب غذا را بدون مشکل حمل کنند.
✅ مطالعه بیشتر: بیماری پارکینسون چیست؟
افراد مبتلا به پارکینسون کم کم کنترل حرکات خودکار خود را از دست می دهند؛ به خصوص با پیشرفت پارکینسون، ممکن است علائم مختلفی را تجربه کنند که در مراحل اولیه بیماری غیرمعمول هستند، مانند مشکل راه رفتن (ناهنجاری های راه رفتن) و تعادل ضعیف (بی ثباتی وضعیت بدن). پاها به یکدیگر گیر می کنند و انجام دو کار به طور همزمان دشوارتر می شود. چرخیدن در هنگام راه رفتن سخت تر می شود و اغلب منجر به یخ زدن پاها (انجماد یا فریزینگ) و گاهی سقوط می شود.
“بیماری پارکینسون یک اختلال حرکتی و حسی است”
فهرست مطالب
افراد مبتلا به پارکینسون در تنظیم سرعت و/یا اندازه حرکات خود مشکل دارند. حرکات برادی کینتیک (خیلی آهسته) یا هیپوکینتیک (خیلی کوچک) هستند.
تغییرات در سیستم حرکتی منجر به چالش هایی در کنترل حرکات می شود، از جمله موارد زیر:
🟠 شروع و توقف حرکات
🟠 کنترل خودکار عضلات
🟠 مرتبط کردن حرکات مختلف برای انجام یک کار (مثلاً حرکت از حالت نشسته به ایستاده)
🟠 تمام کردن یک حرکت قبل از شروع حرکت بعدی (مثلاً چرخش کامل قبل از نشستن)
تغییرات در سیستم حسی نیز منجر به چالش هایی می شود، به ویژه متوجه شدن و اصلاح مسائل حرکتی و صدا، از جمله موارد زیر:
🟠 کندی یا کوچکی حرکات (به عنوان مثال، وقتی به فرد مبتلا به پارکینسون گفته می شود حرکت را بزرگتر کنید، ممکن است احساس کند که اکنون حرکت بسیار بزرگ است)
🟠 عدم تحرک (مثلاً بازویی که در حین راه رفتن تکان نمی خورد)
🟠 تغییرات در وضعیت بدن
🟠 تغییرات در میزان صدا (به عنوان مثال، وقتی به فرد مبتلا به PD گفته می شود بلندتر صحبت کند، ممکن است احساس کند که دارد فریاد می زند)
تغییر نوع راه رفتن در پارکینسون
تغییرات زیادی ممکن است در نوع راه رفتن بیماران مبتلا به پارکینسون ایجاد شود:
⭕ قدم های کوچکتر
⭕ سرعت کمتر
⭕ حرکت کمتر تنه (به خصوص چرخش)
⭕ تکیه گاه باریک تر (پاها خیلی نزدیک به هم)
⭕ تاب خوردن کمتر بازو (در یک طرف بدن یا هر دو)
⭕ مشکل در چرخش
⭕ فرود سینه پا بر روی زمین به جای پاشنه (می تواند منجر به به هم خوردن و افتادن شود)
⭕ گیر کردن پاها به هم (گام‌های سریع، کوچک و غیرارادی به جلو؛ اغلب همراه با حالت خمیده)
⭕ عقب‌نشینی (گام‌های سریع، کوچک و غیرارادی به عقب)
علت مشکل راه رفتن در پارکینسون
در بیماری پارکینسون، سلول‌های عصبی در بخشی از مغز به نام هسته های قاعده ای شروع به مردن می‌کنند و انتقال‌دهنده عصبی کمتری به نام دوپامین تولید می‌کنند. هسته های قاعده ای از دوپامین برای ایجاد ارتباط بین نورون ها استفاده می کنند. این بدان معناست که وقتی دوپامین کمتر باشد، ارتباطات کمتری وجود دارد.
هسته های قاعده ای مسئول اطمینان از روان بودن حرکات بدن شما هستند. وقتی ارتباطات زیادی در این ناحیه از مغز وجود نداشته باشد، نمی تواند آن کار را نیز انجام دهد. این اتفاق منجر به راه رفتن پارکینسونی و سایر علائم حرکتی بیماری پارکینسون می شود.
شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد اضطراب می‌تواند باعث یخ زدن راه رفتن یا بدتر شدن آن در افراد مبتلا به بیماری پارکینسون شود. اضطراب نیز یکی از علائم رایج بیماری پارکینسون است. با این حال، تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.
تست آنلاین پارکینسون روشی سریع و آسان برای تشخیص بیماری پارکینسون است. برای شروع تست بر روی تصویر زیر کلیک کنید:
یخ زدن یا انجماد راه رفتن در پارکینسون
افرادی که بیماری پارکینسون (PD) دارند ممکن است دچار یخ زدن یا انجماد پاها در هنگام رفتن (فریزینگ) شوند، یعنی نتوانند برای چند ثانیه یا حتی دقیقه به جلو حرکت کنند. بسیاری از بیمارانی که از پارکینسون رنج می‌برند اینگونه احساس می‌کنند که گویا پای آن‌ها با چسب به زمین محکم چسبانده شده است. این حس برای برخی افراد می تواند بسیار ترسناک باشد. انجماد می تواند یکی از علائم رایج پارکینسون باشد.
فریزینگ در پارکینسون چیست؟
🟠 فریزینگ، ناتوانی موقتی و غیرارادی در حرکت است.
🟠 ممکن است در هر زمان رخ دهد. به عنوان مثال، ممکن است به نظر برسد که پای شما به زمین چسبیده است یا از بلند شدن از صندلی ناتوان هستید.
🟠 برخی از افراد بیشتر از بقیه انجماد پاها (فریزینگ) را تجربه می کنند.
🟠 انجماد یا یخ زدگی در راه رفتن بیشتر زمانی اتفاق می افتد که اثر داروها در فرد مبتلا به پارکینسون کم شده و یا از بین رفته است و تا نوبت بعدی مصرف باید صبر کند. این حالت انجماد “دوره خاموش” نامیده می شود. معمولاً دوره های انجماد بعد از مصرف دارو کاهش می یابد.
🟠 علت دقیق یخ زدگی پاها در پارکینسون ناشناخته است.
نکاتی برای کمک به راه رفتن در پارکینسون
🟢 نترسید. بسیار ترسناک است که نتوانید راه بروید. طبیعتاً، دچار اضطراب خواهید شد. این حس منجر به یخ زدگی بیشتر می‌شود. فکر نکنید مردم شما را تماشا می‌کنند یا آن‌ها را در انتظار گذاشته اید. فکرتان را تغییر دهید. در بسیاری از موارد، مردم دریافته‌اند که اگر بر روی چیزی دیگری غیر از حرکت کردن فکر کنند، بدن آن ها آرام خواهد شد و سپس با خیال راحت حرکت خواهند کرد.
🟢 با آهنگ حرکت کنید. سعی کنید با گوش کردن به موزیک پیاده روی کنید. وقتی گیر کردید، آهنگی را در ذهن بخوانید و بدن خود را با آهنگ هماهنگ کنید. بسیاری از مردم دریافته‌اند که این روش باعث شکستن یخ و راه رفتن بیماران پارکینسون می‌شود.
🟢 جهات را در نیم چرخش تغییر دهید. اغلب فریزینگ (freezing) زمانی اتفاق می‌افتد که می‌خواهید چرخش روی پاشنه را انجام دهید. چرخش با دامنه وسیع تری را انتخاب کنید که به شکل نیم دایره است و می تواند انجماد را رفع کند.
🟢 یک نقطه کانونی بیابید. اگر یک علامت روی زمین است، همانند یک خط راهنما از آن استفاده کنید و بر روی آن قدم بگذارید. اگر هیچ خطی وجود ندارد و نمی‌توانید خطی بکشید، تصور کنید که پله‌ها را بالا می‌روید. این به شما یادآوری می‌کند که پاهای خود را بلند کنید و به راه رفتن بیماران پارکینسون کمک می‌کند.
🟢 سعی کنید حرکت به طرفین یا عقب داشته باشید. انجماد در راه رفتن به نظر می‌آید که بیشتر مردم را از حرکت به جلو بازمی‌دارد. به عقب گام بردارید و سپس یک گام بزرگ به جلو بردارید. اگر تأثیرگذار نبود سعی کنید وزن خود را به طرفین بیندازید. این کار باعث خواهد شد که به مغز خود کلک بزنید و دوباره به جلو قدم بردارید.
🟢 به دوستان یا خانواده خود اطلاع دهید. جلوتر از افراد خانواده یا دوستانی که بیماری پارکینسون دارند راه نروید. این کار منجر به عدم راه رفتن بیماران پارکینسون می‌شود. با سرعت آن‌ها راه بروید و اگر نتوانستند راه بروند، از کلمات تشویق‌کننده برای راه رفتن شان استفاده کنید.
ترفندهایی که به شما کمک می کند که مشکلات فریزینگ را پشت سر بگذارید:
- وزن بدن خود را از یک پا به پای دیگر منتقل کنید.
- به موسیقی موزون گوش دهید و با ضرب آهنگ قدم بگذارید.
- از خط خیالی جلوی خود عبور کنید.
- از یک دستگاه لیزر موبایل استفاده کنید که خطی را برای شما ایجاد می کند.
درمان انجماد یا یخ زدگی در پارکینسون
🔶 لوودوپا (L-dopa) و سایر داروهایی که به مغز کمک می کنند تا دوپامین تولید کند یا از آن به طور مؤثرتری استفاده کند، می توانند به درمان راه رفتن پارکینسون کمک کنند. این داروها درمان اصلی تمام علائم بیماری پارکینسون هستند. ال-دوپا اغلب با دارویی به نام کاربیدوپا ترکیب می شود. این دارو از تجزیه ال دوپا قبل از رسیدن به مغز در بدن جلوگیری می کند.
🔶 تحریک عمیق مغز همچنین اثرات مثبتی بر راه رفتن پارکینسونی برای افرادی که علائم آن ها با ال-دوپا بهبود نمی یابد، نشان داده است. در تحریک عمیق مغز، سیم های کوچکی در قسمت هایی از مغز قرار می گیرند که حرکت را کنترل می کنند. سیم‌ها به دستگاهی متصل هستند که پالس‌های الکتریکی پیوسته را مانند ضربان‌ساز برای قلب به مغز می‌رساند.
🔶 در حالی که داروها و تحریک عمیق مغز می توانند به درمان مشکلات راه رفتن در بیماری پارکینسون کمک کنند، اما برای این علائم به اندازه سایر علائم پارکینسون موثر نیستند. به عنوان مثال، درمان طولانی مدت با L-dopa و سایر داروهای مشابه می تواند خطر یخ زدن راه رفتن را افزایش دهد. به این دلیل است که اثرات داروها در صورت مصرف طولانی مدت می تواند در طول روز شروع به نوسان می کنند. اگر این اتفاق بیفتد، ممکن است در مواقعی که دارو تأثیر کمتری دارد، یخ زدن در راه رفتن را تجربه کنید.
✅ مطالعه بیشتر: داروی پارکینسون چیست؟
