بیماری پارکینسون و ام اس (MS) بیماری های تخریبکننده عصبی هستند که بر مغز و نخاع تأثیر میگذارند. ام اس زمانی اتفاق می افتد که سیستم ایمنی بدن به سلول هایی که اعصاب را می پوشانند حمله می کند. پارکینسون به دلیل از بین رفتن سلول های تولید کننده دوپامین در بخشی از مغز به نام ماده سیاه ایجاد می شود.
مطالعه بیشتر: بیماری پارکینسون چیست؟
فهرست مطالب
تفاوت پارکینسون و ام اس (MS)
در اینجا نگاهی کوتاه به برخی از شباهت ها و تفاوت های اصلی بین بیماری پارکینسون و ام اس (MS) می اندازیم.
پارکینسون | ام اس (ms) | |
---|---|---|
علائم | در درجه اول باعث لرزش، حرکت آهسته، سفتی عضلات و مشکلات تعادل می شود |
- علائم به طور قابل توجهی متفاوت است و غیر قابل پیش بینی است - معمولاً شامل خستگی، مشکل در راه رفتن و مشکلات بینایی است |
علت |
- از دست دادن سلول های تولید کننده دوپامین در مغز شما
- عوامل ژنتیکی و محیطی نقش دارند |
- از دست دادن سلول های میلین که اعصاب را در مغز و نخاع شما احاطه می کنند به دلیل یک واکنش خود ایمنی - عوامل ژنتیکی و محیطی نقش دارند |
تشخیص |
- از هیچ تست واحدی نمی توان استفاده کرد - تشخیص بالینی توسط پزشک بر اساس علائم و نشانه ها انجام می شود - ممکن است از DaTscan برای نشان دادن شواهدی مبنی بر از دست دادن سلول های تولید کننده دوپامین استفاده شود |
- هیچ تست واحدی را نمی توان استفاده کرد - تشخیص در درجه اول با رد سایر شرایط بالقوه و بررسی علائم و نشانه های شما انجام می شود |
درمان |
- دارو برای کنترل علائم - تغییر سبک زندگی - درمان های حمایتی برای بهبود مشکلات حرکتی |
- برخی از افراد به درمان خاصی نیاز ندارند - در درجه اول با کورتیکواستروئیدها برای کنترل التهاب و داروها برای کند کردن پیشرفت بیماری درمان می شود |
شباهت ام اس (MS) و پارکینسون
🔹بیماری MS و پارکینسون علل متفاوتی دارند. هر کدام از آن ها معمولاً در سنین مختلف روی افراد تأثیر می گذارند.
🔹ام اس (MS) اغلب افراد بین ۲۰ تا ۵۰ سال را تحت تأثیر قرار می دهد، اما کودکان نیز به آن مبتلا می شوند. بیماری پارکینسون معمولاً در ۶۰ سالگی یا بالاتر شروع می شود، اما برخی از افراد جوان به آن نیز مبتلا می شوند.
مطالعه بیشتر: پارکینسون جوانی چیست؟
🔹بیماری ام اس یک بیماری خود ایمنی است. این بدان معناست که سیستم دفاعی بدن شما به دلایلی دچار مشکل می شود. به میلین حمله کرده و آن را از بین می برد. با تجزیه میلین، اعصاب و رشته های عصبی شما از بین می روند.
🔹در پارکینسون، برخی از سلول های مغزی شروع به مرگ می کنند. مغز شما کمتر و کمتر ماده شیمیایی به نام دوپامین تولید می کند که به کنترل حرکت شما کمک می کند. با کاهش سطح دوپامین، این کنترل را بیشتر از دست می دهید.
🔹برخی از ژن ها ممکن است شما را در معرض خطر ابتلا به پارکینسون قرار دهند، مخصوصاً با افزایش سن. احتمال کمی هم وجود دارد افرادی که در معرض مواد شیمیایی سمی مانند سموم دفع آفات یا علف کش ها قرار دارند نیز به آن مبتلا شوند.
در صورت ابتلا به ام اس، علائم زیر شایع تر است. این علائم معمولاً در پارکینسون یافت نمی شوند:
🟠 سرگیجه، جایی که احساس می کنید اتاق به دور خود می چرخد و تعادل خود را از دست می دهید
🟠 دوبینی، از دست دادن جزئی یا کلی بینایی، یا درد چشم
🟠 درد یا سوزن سوزن شدن در هر ناحیه از بدن شما
🟠 هنگامی که سر یا قفسه سینه خود را به طریقی خاص حرکت می دهید، احساس شوک الکتریکی یا درد شدید در گردن ایجاد می شود. می تواند در ستون فقرات، بازوها و پاهای شما احساس شود.
🟠 خارش
🟠 تشنج
🟠 از دست دادن شنوایی
🟠 سردرد
پارکینسون می تواند علائمی داشته باشد که افراد مبتلا به ام اس (MS) معمولاً آن را ندارند:
🟠 کند شدن حرکت (برادیکینزی)
🟠 کشیدن یا به هم زدن پا
🟠 ماهیچه های سفت
🟠 وضعیت بد بدن
🟠 از دست دادن کنترل نحوه پلک زدن، لبخند زدن، بلعیدن یا تاب دادن بازوها هنگام راه رفتن
🟠 دست خطی کوچک و تنگ
ارتباط میان پارکینسون و ام اس (MS)
🔹برخی از افراد هم مبتلا به MS و هم پارکینسون هستند، اما این اتفاق می تواند تصادفی باشد.
🔹تحقیقات نشان می دهد که آسیب های ناشی از ام اس به مغز می تواند برخی افراد را بعداً به بیماری پارکینسون مبتلا کند.
🔹اگر مبتلا به ام اس هستید، سیستم ایمنی بدن شما باعث التهاب مداوم می شود. این کار می تواند ضایعاتی در مغز ایجاد کند که باعث بیماری پارکینسون شود. اگر ضایعاتی در نقاط خاصی از مغز ایجاد شود، می تواند بر نحوه تولید دوپامین تأثیر بگذارد.
تست آنلاین پارکینسون روشی سریع و آسان برای تشخیص بیماری پارکینسون است. برای شروع تست بر روی تصویر زیر کلیک کنید:
تفاوت درمان پارکینسون و ام اس (MS)
🔹درمان های MS می تواند علائم شما را در حین حمله تسکین دهد یا اثرات بیماری را بر بدن شما کند کند.
🔹استروئیدهایی مانند پردنیزولون، التهابی را که به اعصاب شما آسیب می رساند آرام می کنند.
🔹اگر استروئیدها کار نکنند، تبادل پلاسما یکی دیگر از روش های درمانی است. پزشک از دستگاهی برای برداشتن قسمت پلاسمایی خون شما استفاده خواهد کرد. پلاسما با محلول پروتئینی مخلوط شده و دوباره به بدن شما بازگردانده می شود.
داروهای درمان MS عبارتند از:
🟢 آلمتوزوماب (Lemtrada)
🟢 کلادریبین (Mavenclad)
🟢 دی متیل فومارات (Tecfidera)
🟢 فینگولیمود (گیلنیا)
🟢 گلاتیرامر استات (کوپاکسون)
🟢 ناتالیزوماب (تیسابری)
🟢 اوکرلیزوماب (Ocrevus)
🟢 سیپونیمود (مایزنت)
🟢 تریفلونومید (اوباجیو)
برخی از افراد مبتلا به هر دو بیماری که از داروهای ضدالتهاب مانند استروئیدها استفاده می کنند، علائم پارکینسون را بهتر می کند.
داروهای درمان پارکینسون عبارتند از:
🟠 آمانتادین، که علائم را در کوتاه مدت تسکین می دهد. همچنین می توانید آن را با کاربیدوپا-لوودوپا مصرف کنید.
🟠 داروهای آنتی کولینرژیک برای کنترل لرزش
🟠 کاربیدوپا/لوودوپا یا تزریق هر دو دارو به نام دوپا، برای افزایش سطح دوپامین
🟠 استرادفیلین (Nourianz) برای افزایش دوپامین
🟠 مهارکننده های COMT مانند انتاکاپون (Comtan) یا تولکاپون (Tasmar)، برای کمک به داروهایی که سطح دوپامین را افزایش می دهند بهتر عمل می کنند
🟠 آگونیست های دوپامین: پرامیپکسول (Mirapex ، Mirapex ER) ، روپینیرول (Requip ، Requip XL) و روتیگوتین (Neupro) برای تقلید از نحوه عملکرد دوپامین در مغز شما. پزشک شما همچنین ممکن است یک نسخه کوتاه اثر برای تسکین سریع علائم به نام آپومورفین (آپوکین) به شما بدهد.
🟠 مهار کننده های MAO-B: راساژیلین (Azilect) و سلژیلین (Eldepryl، Zelapar) برای کنترل سطح دوپامین
داروهای پارکینسون یا سطح دوپامین شما را بالا می برند یا جایگزین آن را ارائه می دهند. آن ها می توانند علائم پارکینسون مانند لرزش (ترمور) را کاهش دهند. با گذشت زمان، ممکن است تأثیر آن ها کمتر شود.
تحریک عمیق مغز یکی دیگر از درمان های پارکینسون است. پزشک الکترودهایی را در مغز شما قرار می دهد. آن ها پالس های الکتریکی را ارسال می کنند که علائم را در بدن شما تسکین می دهد.
منبع: webmd.com